Perronborden

Uit de lift komt een vrouw, gekleed in een grijsblauw fietspakje, met haar fiets en ze kijkt onderzoekend rond. Dan zegt ze tegen een vrouw, met een zwart T-shirt aan: 'Waar zijn de perronborden? Die hingen hier altijd.' 'Dat weet ik niet, maar de gele borden hangen er wel.' Samen lopen ze ernaar toe en constateren dat de volgende trein om 9.10 uur komt.
'Waar gaat u naar toe?' vraagt de fietster. 'Naar Deventer, naar de boekenmarkt.' 'Bent u op zoek naar speciale boeken?' 'Ja, over handwerken.' 'En gaat u dan dingen namaken, die daarin staan?' 'Nee, ik vind het gewoon leuk om te lezen over oude technieken.' 'Wat voor handwerk doet u?' 'Ik weef.' 'Oh, dan kent u vast Wilma S. wel.' 'Jazeker, die heeft een prachtig weeftoestel.'
'Spint u ook?' 'Ja, dat doe ik soms ook en daarna verf ik het.' 'Hoe komt u dan aan die verschillende kleuren?' 'Ik zet de draden gewoon in de limonade.' De vrouw met de fiets kijkt verbaasd. 'Ja, zonder suiker, anders gaat het plakken,' voegt de weefster toe.' 'En wring je dan de draden, zodat je een sterpatroon krijgt, zoals wij dat vroeger met T-shirts deden?' 'Oh nee, ik giet de limonade in het water en ik zie wel waar de limonade gaat kleuren. Je moet het water niet bewegen, want dan loopt alles door elkaar.'
De trein arriveert en de dames stappen al pratend in; ik ga naar huis. Ik heb genoeg voor mijn weblog.

Trijntje

PS: De perronborden worden vervangen door digitale borden, die aangesloten zijn op het informatiesysteem dat ook te zien is op internet en op de pda van de conducteur.

Zwart reizen

Twee oudere dames in de trein van Utrecht naar Arnhem spreken hun verbazing uit over het feit dat jongelui zo vaak zwart reizen en zich helemaal niet druk schijnen te maken over de te betalen boete.

De ene vertelt dat ze een keer in de Haagse tram meemaakte dat een jongeman geen kaartje had en dat de controleur vroeg: ‘Mag ik u een vraag stellen? U hoeft er niet op te antwoorden. Waarom heeft u geen kaartje?’ ‘Ik had gewoon geen zin om een kaartje te kopen.’ Zonder morren betaalde hij de boete.

De ander vertelt over een truc van een vroegere collega: Hij smeerde Velpon op de strippenkaart, zodat hij na de rit de stempel weer kon afvegen. Pas als de kaart een beetje smoezelig werd, moest hij een nieuwe kaart kopen.

‘Oh, ik weet nog een truc,’ klonk het ineens vanaf de andere kant van het gangpad. Verrast draaiden de dames hun hoofd naar de jonge vrouw. ‘Bewaar gewoon alle treinkaartjes, die je hebt en toon een kaartje met dezelfde bestemming als de trein waar je nu in zit aan de conducteur. Ze letten alleen maar op de stations en niet op de datum.’

Tja, daar hadden de dames niet van terug.

Trijntje