Op station Amersfoort waaieren de passagiers van de trein uit Zwolle uit naar de overkant van het perron. Daar wacht de de intercity naar Den Haag respectievelijk Rotterdam. De mensen met de bestemming Den Haag lopen naar achteren en de anderen die richting 010 willen reizen, lopen naar voren. Het is druk en ik vind maar net een plaatsje op een fietsbalkon samen met een moeder met twee zoontjes en een vrouw met fiets.
De moeder vraagt haar zoontjes om rechts van haar te blijven, omdat het te gevaarlijk is bij de deur: 'Anders val je tussen de trein en het perron als de deur opengaat.' Het blijft even stil. Dan vraagt het oudste jongetje: 'Wat is een perron?' 'Dat is waar je op staat.' Het jongetje kijkt blanco voor zich uit.
Trijntje
Saturday, April 28, 2012
Tuesday, October 18, 2011
Perronborden
Uit de lift komt een vrouw, gekleed in een grijsblauw fietspakje, met haar fiets en ze kijkt onderzoekend rond. Dan zegt ze tegen een vrouw, met een zwart T-shirt aan: 'Waar zijn de perronborden? Die hingen hier altijd.' 'Dat weet ik niet, maar de gele borden hangen er wel.' Samen lopen ze ernaar toe en constateren dat de volgende trein om 9.10 uur komt.
'Waar gaat u naar toe?' vraagt de fietster. 'Naar Deventer, naar de boekenmarkt.' 'Bent u op zoek naar speciale boeken?' 'Ja, over handwerken.' 'En gaat u dan dingen namaken, die daarin staan?' 'Nee, ik vind het gewoon leuk om te lezen over oude technieken.' 'Wat voor handwerk doet u?' 'Ik weef.' 'Oh, dan kent u vast Wilma S. wel.' 'Jazeker, die heeft een prachtig weeftoestel.'
'Spint u ook?' 'Ja, dat doe ik soms ook en daarna verf ik het.' 'Hoe komt u dan aan die verschillende kleuren?' 'Ik zet de draden gewoon in de limonade.' De vrouw met de fiets kijkt verbaasd. 'Ja, zonder suiker, anders gaat het plakken,' voegt de weefster toe.' 'En wring je dan de draden, zodat je een sterpatroon krijgt, zoals wij dat vroeger met T-shirts deden?' 'Oh nee, ik giet de limonade in het water en ik zie wel waar de limonade gaat kleuren. Je moet het water niet bewegen, want dan loopt alles door elkaar.'
De trein arriveert en de dames stappen al pratend in; ik ga naar huis. Ik heb genoeg voor mijn weblog.
Trijntje
PS: De perronborden worden vervangen door digitale borden, die aangesloten zijn op het informatiesysteem dat ook te zien is op internet en op de pda van de conducteur.
'Waar gaat u naar toe?' vraagt de fietster. 'Naar Deventer, naar de boekenmarkt.' 'Bent u op zoek naar speciale boeken?' 'Ja, over handwerken.' 'En gaat u dan dingen namaken, die daarin staan?' 'Nee, ik vind het gewoon leuk om te lezen over oude technieken.' 'Wat voor handwerk doet u?' 'Ik weef.' 'Oh, dan kent u vast Wilma S. wel.' 'Jazeker, die heeft een prachtig weeftoestel.'
'Spint u ook?' 'Ja, dat doe ik soms ook en daarna verf ik het.' 'Hoe komt u dan aan die verschillende kleuren?' 'Ik zet de draden gewoon in de limonade.' De vrouw met de fiets kijkt verbaasd. 'Ja, zonder suiker, anders gaat het plakken,' voegt de weefster toe.' 'En wring je dan de draden, zodat je een sterpatroon krijgt, zoals wij dat vroeger met T-shirts deden?' 'Oh nee, ik giet de limonade in het water en ik zie wel waar de limonade gaat kleuren. Je moet het water niet bewegen, want dan loopt alles door elkaar.'
De trein arriveert en de dames stappen al pratend in; ik ga naar huis. Ik heb genoeg voor mijn weblog.
Trijntje
PS: De perronborden worden vervangen door digitale borden, die aangesloten zijn op het informatiesysteem dat ook te zien is op internet en op de pda van de conducteur.
Sunday, September 4, 2011
Zwart reizen
Twee oudere dames in de trein van Utrecht naar Arnhem spreken hun verbazing uit over het feit dat jongelui zo vaak zwart reizen en zich helemaal niet druk schijnen te maken over de te betalen boete.
De ene vertelt dat ze een keer in de Haagse tram meemaakte dat een jongeman geen kaartje had en dat de controleur vroeg: ‘Mag ik u een vraag stellen? U hoeft er niet op te antwoorden. Waarom heeft u geen kaartje?’ ‘Ik had gewoon geen zin om een kaartje te kopen.’ Zonder morren betaalde hij de boete.
De ander vertelt over een truc van een vroegere collega: Hij smeerde Velpon op de strippenkaart, zodat hij na de rit de stempel weer kon afvegen. Pas als de kaart een beetje smoezelig werd, moest hij een nieuwe kaart kopen.
‘Oh, ik weet nog een truc,’ klonk het ineens vanaf de andere kant van het gangpad. Verrast draaiden de dames hun hoofd naar de jonge vrouw. ‘Bewaar gewoon alle treinkaartjes, die je hebt en toon een kaartje met dezelfde bestemming als de trein waar je nu in zit aan de conducteur. Ze letten alleen maar op de stations en niet op de datum.’
Tja, daar hadden de dames niet van terug.
Trijntje
De ene vertelt dat ze een keer in de Haagse tram meemaakte dat een jongeman geen kaartje had en dat de controleur vroeg: ‘Mag ik u een vraag stellen? U hoeft er niet op te antwoorden. Waarom heeft u geen kaartje?’ ‘Ik had gewoon geen zin om een kaartje te kopen.’ Zonder morren betaalde hij de boete.
De ander vertelt over een truc van een vroegere collega: Hij smeerde Velpon op de strippenkaart, zodat hij na de rit de stempel weer kon afvegen. Pas als de kaart een beetje smoezelig werd, moest hij een nieuwe kaart kopen.
‘Oh, ik weet nog een truc,’ klonk het ineens vanaf de andere kant van het gangpad. Verrast draaiden de dames hun hoofd naar de jonge vrouw. ‘Bewaar gewoon alle treinkaartjes, die je hebt en toon een kaartje met dezelfde bestemming als de trein waar je nu in zit aan de conducteur. Ze letten alleen maar op de stations en niet op de datum.’
Tja, daar hadden de dames niet van terug.
Trijntje
Wednesday, June 3, 2009
Schiedam Centrum
Ik had het voornemen om vandaag op station Amersfoort de gebeurtenissen te volgen. Stiekem hopend dat ik de pontjesdames weer zou zien. Via OV9292 kwam ik erachter dat ik daar vandaag niet met de trein kon komen. Dan maar naar Schiedam Centrum. Een mooi station waar de metro en de trein zijn geïntegreerd.
Hé, op perron 3 zie ik een van de pontjesbedwingers zitten, de jongste van de twee. Ze heeft haar groene jas verruild voor een rode. Staat haar goed. Haar haar is langer dan de vorige keer. Zou ze het laten groeien?
De oudste van de twee stapt uit de metro en loopt resoluut naar de lift. Onverrichterzake keert ze weer terug en neemt de trap naar de centrale hal:
09:57:00 checkt uit
koopt een kaartje
09:58:00 checkt in
loopt naar richting lift, maar de opening is aan de andere kant
10:00:00 checkt uit
10:03:00 checkt in
loopt naar de lift, maar keert weer om
10:03:00 checkt uit
Ze heeft nu bijna alle poortjes gehad. Ik ben benieuwd wat er nu op die OV-chipkaart staat. Ik heb het niet zo op die nieuwe technieken. Ze kunnen zo controleren waar je, wanneer je en hoe laat je ergens bent geweest. Voor hetzelfde geld pakken ze je op omdat je je verdacht gedraagt, zoals deze vrouw.
De lift doet het niet en ze neemt de roltrap naar boven en zegt tegen haar fietsmaatje dat ze een enkeltje naar Hoek van Holland Haven heeft gekocht. Die knikt ter bevestiging dat dit een goede keuze is.
Trijntje
Hé, op perron 3 zie ik een van de pontjesbedwingers zitten, de jongste van de twee. Ze heeft haar groene jas verruild voor een rode. Staat haar goed. Haar haar is langer dan de vorige keer. Zou ze het laten groeien?
De oudste van de twee stapt uit de metro en loopt resoluut naar de lift. Onverrichterzake keert ze weer terug en neemt de trap naar de centrale hal:
09:57:00 checkt uit
koopt een kaartje
09:58:00 checkt in
loopt naar richting lift, maar de opening is aan de andere kant
10:00:00 checkt uit
10:03:00 checkt in
loopt naar de lift, maar keert weer om
10:03:00 checkt uit
Ze heeft nu bijna alle poortjes gehad. Ik ben benieuwd wat er nu op die OV-chipkaart staat. Ik heb het niet zo op die nieuwe technieken. Ze kunnen zo controleren waar je, wanneer je en hoe laat je ergens bent geweest. Voor hetzelfde geld pakken ze je op omdat je je verdacht gedraagt, zoals deze vrouw.
De lift doet het niet en ze neemt de roltrap naar boven en zegt tegen haar fietsmaatje dat ze een enkeltje naar Hoek van Holland Haven heeft gekocht. Die knikt ter bevestiging dat dit een goede keuze is.
Trijntje
Monday, May 11, 2009
Bakken
Het is altijd een mooi gezicht als de lange intercity Utrecht Centraal binnenrijdt. Dan begint het splitsen in een deel dat naar Den Haag gaat en een naar Rotterdam. Er zijn wat moeilijkheden met het loskoppelen. De treinen gaan niet op tijd weg. Dat vinden veel laatkomers niet erg. Besloten wordt om de trein niet in het midden los te maken maar uit het midden. Het Haagse deel wordt daardoor langer en het Rotterdamse stuk korter.
Passagiers uit het Rotterdamse deel dat nu ineens naar Den Haag gaat, worden verzocht over te stappen. Ik hoor de conducteurs overleggen.
Den Haag vertrekt met 8 “bakken” en Rotterdam met 6. Een bak is blijkbaar een treinstel. Nu ontstaat een ander probleem 1 conducteur mag maximaal met 7 bakken reizen. De conducteurs hebben er al een lange dag opzitten en maken zich niet druk om deze regel.
Ik denk aan Bert bij café De Uiver, dat vroeger tegenover Den Haag Centraal stond, die de hele treinenloop in zijn hoofd had zitten. Hij wist niet alleen de tijden, maar ook welke treinstellen daarbij betrokken waren. Die zou nu wel in de war zijn, omdat de 4044 naar Den Haag is gegaan in plaats van naar Rotterdam.
Op het laatste moment springen de fietsdames, die ik eerder in Zaltbommel had gezien, in de trein. De ene in het Haagse gedeelte en de andere in het Rotterdamse.
Tot de 17e in Amersfoort roepen ze tegen elkaar.
Trijntje
Passagiers uit het Rotterdamse deel dat nu ineens naar Den Haag gaat, worden verzocht over te stappen. Ik hoor de conducteurs overleggen.
Den Haag vertrekt met 8 “bakken” en Rotterdam met 6. Een bak is blijkbaar een treinstel. Nu ontstaat een ander probleem 1 conducteur mag maximaal met 7 bakken reizen. De conducteurs hebben er al een lange dag opzitten en maken zich niet druk om deze regel.
Ik denk aan Bert bij café De Uiver, dat vroeger tegenover Den Haag Centraal stond, die de hele treinenloop in zijn hoofd had zitten. Hij wist niet alleen de tijden, maar ook welke treinstellen daarbij betrokken waren. Die zou nu wel in de war zijn, omdat de 4044 naar Den Haag is gegaan in plaats van naar Rotterdam.
Op het laatste moment springen de fietsdames, die ik eerder in Zaltbommel had gezien, in de trein. De ene in het Haagse gedeelte en de andere in het Rotterdamse.
Tot de 17e in Amersfoort roepen ze tegen elkaar.
Trijntje
Thursday, March 26, 2009
Ik ging naar Bommel om de brug te zien
In het wellicht bekendste sonnet van Martinus Nijhoff, "De moeder de vrouw" vertelt de dichter dat hij naar (Zalt)Bommel gaat om de (toen nieuwe) brug te zien, de voorganger van de huidige brug. In het gedicht wordt overigens niet zo zeer de brug bezongen, als wel de psalmzingende vrouw die op een schip voorbijvaart.
De Martinus Nijhoffbrug is niet mijn doel, maar wel het spoorwegstation van Zaltbommel. Slechts 2 perrons telt het station. Ik sta op perron 1 en in mijn blikveld staat de De Grote of Sint Maartenskerk. De kerk geeft met zijn stompe toren de stad een karakteristiek aanzien. Ik sta nu al enige tijd te wachten, maar er verschijnen nog steeds geen medepassagiers. Ah, daar hoor ik de lift: Een moeder en dochter komen met hun fietsen uit de lift. De fiets van de dochter is in mooie helblauwe kleur. Ze zoeken naar de dienstregeling, die er niet is. De moeder steekt haar hoofd om de hoek van de deur en vraagt hoe laat de trein komt. Op mijn antwoord dat hij om 10 over 3 komt, roept ze naar haar dochter dat ze nog even thee kunnen drinken. Ze komen de wachtkamer binnen met een thermosfles en plastic zakjes met boterhammen. Het hete water wordt over 2 bekers verdeeld met een zakje rooibosthee.
Ze praten over de fietstocht, die ze gemaakt hebben en welke ontberingen ze hebben geleden, maar dat ze tevreden op de dag terugkijken. Bij het horen van het woord pontjes, spits ik mijn oren en draai mijn goede oor naar hen. Als voorzorg heb ik de bandrecorder in mijn rolkoffertje, zodat ik niets hoef te missen. Ik controleer of de microfoon in de goede richting staat.
Deze zondag hadden ze 2 pontjes gedaan en ze moesten er nog 73. Zouden ze die vandaag nog moeten doen? Hoeveel pontjes zijn er eigenlijk in Nederland? Thuis heb ik de DVD “Pontje doen”; daar zal het vast wel op staan.
Een man van allochtone afkomst komt het perron op en na enige aarzeling verlaat hij het perron weer. Even later komt hij op perron 2 tevoorschijn. Hij moet blijkbaar richting Den Bosch.
Op het perron verschijnt nu een jonge man en hij kijkt verlekkerd naar de helblauwe fiets. De dames hebben het ook in de gaten. De dochter zegt dat ze geen vertrouwen heeft in de mensheid en dat haar fiets altijd op slot staat. De moeder weet niet of ze wel of geen vertrouwen in de mensheid heeft. Ze vergeet hem gewoon vaak op slot te zetten of zet hem soms wel op slot, maar vergeet vervolgens de sleutel eruit te halen. De jongeman buigt zich over de fiets en aait heel zachtjes over een stang. Dan ziet hij de dames zitten en hij steekt zijn duim op. Dit is misschien wel je prins op het witte paard zegt de moeder. Het bleek dat de dochter een paar weken geleden naar een paranormale beurs was geweest, waar haar was voorspeld dat ze binnen 6 weken de prins zou ontmoeten. De jongeman zwaait nog een keer, maar de dochter komt niet in actie. Hetgeen de moeder de uitspraak ontlokte dat er op die manier nooit iets zou gebeuren.
De dochter woont niet meer thuis, want ze vragen elkaar wat ze vanavond eten. Ik begin ineens trek te krijgen. Ik ga naar huis. Ik heb voldoende stof voor mijn weblog.
Trijntje
De Martinus Nijhoffbrug is niet mijn doel, maar wel het spoorwegstation van Zaltbommel. Slechts 2 perrons telt het station. Ik sta op perron 1 en in mijn blikveld staat de De Grote of Sint Maartenskerk. De kerk geeft met zijn stompe toren de stad een karakteristiek aanzien. Ik sta nu al enige tijd te wachten, maar er verschijnen nog steeds geen medepassagiers. Ah, daar hoor ik de lift: Een moeder en dochter komen met hun fietsen uit de lift. De fiets van de dochter is in mooie helblauwe kleur. Ze zoeken naar de dienstregeling, die er niet is. De moeder steekt haar hoofd om de hoek van de deur en vraagt hoe laat de trein komt. Op mijn antwoord dat hij om 10 over 3 komt, roept ze naar haar dochter dat ze nog even thee kunnen drinken. Ze komen de wachtkamer binnen met een thermosfles en plastic zakjes met boterhammen. Het hete water wordt over 2 bekers verdeeld met een zakje rooibosthee.
Ze praten over de fietstocht, die ze gemaakt hebben en welke ontberingen ze hebben geleden, maar dat ze tevreden op de dag terugkijken. Bij het horen van het woord pontjes, spits ik mijn oren en draai mijn goede oor naar hen. Als voorzorg heb ik de bandrecorder in mijn rolkoffertje, zodat ik niets hoef te missen. Ik controleer of de microfoon in de goede richting staat.
Deze zondag hadden ze 2 pontjes gedaan en ze moesten er nog 73. Zouden ze die vandaag nog moeten doen? Hoeveel pontjes zijn er eigenlijk in Nederland? Thuis heb ik de DVD “Pontje doen”; daar zal het vast wel op staan.
Een man van allochtone afkomst komt het perron op en na enige aarzeling verlaat hij het perron weer. Even later komt hij op perron 2 tevoorschijn. Hij moet blijkbaar richting Den Bosch.
Op het perron verschijnt nu een jonge man en hij kijkt verlekkerd naar de helblauwe fiets. De dames hebben het ook in de gaten. De dochter zegt dat ze geen vertrouwen heeft in de mensheid en dat haar fiets altijd op slot staat. De moeder weet niet of ze wel of geen vertrouwen in de mensheid heeft. Ze vergeet hem gewoon vaak op slot te zetten of zet hem soms wel op slot, maar vergeet vervolgens de sleutel eruit te halen. De jongeman buigt zich over de fiets en aait heel zachtjes over een stang. Dan ziet hij de dames zitten en hij steekt zijn duim op. Dit is misschien wel je prins op het witte paard zegt de moeder. Het bleek dat de dochter een paar weken geleden naar een paranormale beurs was geweest, waar haar was voorspeld dat ze binnen 6 weken de prins zou ontmoeten. De jongeman zwaait nog een keer, maar de dochter komt niet in actie. Hetgeen de moeder de uitspraak ontlokte dat er op die manier nooit iets zou gebeuren.
De dochter woont niet meer thuis, want ze vragen elkaar wat ze vanavond eten. Ik begin ineens trek te krijgen. Ik ga naar huis. Ik heb voldoende stof voor mijn weblog.
Trijntje
Subscribe to:
Posts (Atom)
